首页 > 古诗词 > [宋] 释惠崇 句一百二首

句一百二首 其四十一[宋] 释惠崇

楼中天姥月,座上杜陵人。

句一百二首 其四十二[宋] 释惠崇

人归冈舍迥,雁遇诸田遥。

句一百二首 其四十三[宋] 释惠崇

山色临巴迥,江流入汉清。

句一百二首 其四十四[宋] 释惠崇

湘云随雁断,楚路背人遥。

句一百二首 其四十五[宋] 释惠崇

松风吹发乱,岩溜溅棋寒。

句一百二首 其四十六[宋] 释惠崇

境闲僧渡水,云尽鹤盘空。

句一百二首 其四十七[宋] 释惠崇

古路随岗起,秋帆转浦斜。

句一百二首 其四十八[宋] 释惠崇

禽寒时动竹,露重忽翻荷。

句一百二首 其四十九[宋] 释惠崇

岚重琴棋湿,风长枕簟寒。

句一百二首 其五十[宋] 释惠崇

离碛雁冲雪,渡河人上冰。